Kto grzebał, a kto wynosił Rzym pod niebiosa? Poetycka GALERIA

1 "Rzym cnotliwy zwyciężał, Rzym występny zginął" Ignacy Krasicki, Satyry. świat zepsuty.

2 "O chwilo, o przemiano. W tym Rzymie ukryty Inny Rzym wciąż kiełkuje, wolny i podbity. Wszystko ku zmianie pędzi. Tylko Tyber śpiewa I płynie tam, gdzie morze swe delfiny pasie: To, co w czasie stać miało, Czas kruszy i zwiewa, To, co przepływa w czasie, będzie trwało w Czasie." Jarosław Marek Rymkiewicz, Epitafium dla Rzymu

3 "Ty, jak dwa lata przebiegną, Miałeś jechać do Rzymu By cię tam porwać jak swego.(...) Ta karczma Rzym się nazywa, Kładę areszt na waszeci" Adam Mickiewicz, Pani Twardowska

4 "I zdjął mię wielki strach, gdy poznikali Ci aniołowie fal — a ja zostałem W pustyni sam — z Rzymem, co już się wali. I nigdy w życiu takich łez nie lałem Jak wtenczas — gdy mnie spytało w pustyni Słońce, szydzący Bóg — czy Rzym widziałem?" Juliusz Słowacki, "Rzym"

5 "Nawet w Rzymie połknęła mnie w niedzielę nuda ustami ziewającego portiera" Julian Tuwim, Z notesu.

6 "Te są Rzym. Widzisz, jako miasta tak możnego I trup szczęścia poważność wypuszcza pierwszego. To miasto, świat zwalczywszy, i siebie zwalczyło, By nic niezwalczonego od niego nie było." Mikołaj Sęp Szarzyński, Epitafium Rzymowi